Kolumbarijum predstavlja posebno izgrađeni prostor na groblju koji ima formu jednog zida ili zasebnog objekta. Sastoji se iz niša, tj. odeljaka za odlaganje urne. Svaka niša je istih dimenzija i na njoj se nalazi urezano ime i prezime preminulog, kao i godina rođenja i godina smrti.
Kada je nastao kolumbarijum?
Kremacija ima dugu istoriju. Prvi dokazi vezani za kremiranje potiču iz 42000. godine pre Nove ere, a nađeni su na jezeru Mungo, u Australiji. Vršena je i na našim prostorima oko 2000. godine pre Nove ere, na prostoru Panonske niziji i duž srednjeg Dunava.
Sa razvojem tradicije kremiranja, javilo se i pitanje gde čuvati pepeo preminulog. Tako su se u bronzanom dobu javile prve urne u vidu grubih krčaga. Da bi se tek u doba Rimskog carstva posvetila pažnja stvaranju zasebnog prostora za odlaganje urni.
Upravo i naziv kolumbarijum potiče od italijanske reči „columba“, što znači golub, golubica. Razlog za ovakvo ime leži u činjenici da su prvobitni kolumbarijumi dizajnom podsećali na kućice za ptice, a urne u njima na golubice.
Rimski kolumbarijumi imali pravougaoni oblik. Pri čemu su delimično ili potpuno bili pod zemljom. Njihove dimenzije su bile različite, tako su pojedini mogli da prime i više hiljada urni, dok je većina bila predviđena za odlaganje stotinak urni.
Raznolikost dizajna određena je veličinom. Veoma veliki sadržali su kvadratne ili okrugle centralne stubove, koji su imali dvostruku funkciju: da podupiru plafon i da obezbede dodatni prostor. Takođe, imali su stepenice koje su vodile do gornjih galerija sa balkonima tako da su rodbina i prijatelji mogli nesmetano da provode vreme uz svoje pretke. Pojedini su, čak, bili ukrašeni slikama i mozaicima koji su prikazivali događaje iz svakodnevnog života.
Kolumbarijumi su se nalazili na izdvojenim mestima, duž puteva koji su vodili u Rim, a čuvali su ih članovi pogrebnog društva koje su činili niži i srednji staleži.
Najviši kolumbarijum na svetu
Problem najmnogoljudnije zemlje na svetu jeste nedostatak prostora, uključujući i onaj koji je namenjen za preminule. Prekomerno korišćenje zemlje za sahranjivanje u prošlosti ostavilo je malo mogućnosti narednim generacijama. Kao odgovor na sopstvenu krizu korišćenja zemljišta, u gradu Tajpej je nikla kula koja nosi naziv „Pravi zmaj“.
Ovaj kolumbarijum ima 20 spratova i preko 400.000 niša, te je opravdano poneo titulu najvećeg na svetu. Iako čistih linija, kula je besprekorno ukrašena, sa podom od mermema. Dok je na krovu smešten hram. Gradnja je završena 2012. godine, a dizajnirao ju je japanski arhitekta Tadao Ando, dobitnik Prickerove nagrade za arhitekturu.
Najpoznatiji kolumbarijum na svetu
Baš kao što su najpoznatije kosturnice smeštene u crkvama širom sveta, tako su i mnogi kolumbarijumi ugrađene u crkvene strukture. Najbolji primeri se nalaze u katedrali Gospe od anđela u Los Anđelesu i u crkvi Svetog Nikole u Pragu.
Ipak, najveću pažnju privlači kolumbarijum u San Francisku koji je otvoren za javnost. Izgrađen je 1898. godine po nacrtima arhitekte Bernarda J. S. Cahilla. Ima formu rotonde, tj. građevine izvedene na centralnoj kružnoj osnovi prečnika 20 metara i visine 14 metara sa bakarnom kupolom tako da oslikava neoklasičnu arhitekturu.
U unutrašnjosti se nalazi prekrasan atrijum okružen balkonima i četiri sprata za niše. Na prvom spratu je 8 prostorija koje nose imena mitoloških vetrova. Prostorije na drugom spratu su nazvane po sazvežđima, dok su naredna 2 sprata svedenog dizajna. Prvi sprat sadrži oko 2.400 niša, drugi sprat 2.500, a treći i četvrti sprat po 1.800.
Pogrebno preduzeće Drnda International ima višedecenijsko iskustvo u organizovanju sahrana, uključujući i prevoz preminulih iz inostranstva. Vaš smo verni oslonac u najtežim trenucima 24 časa dnevno, 7 dana u nedelji.
